سید حسین کوشید تا در کنار کارهای نظامی به مردم محرو نیز کمک کند. مثلا با پل های ارتباطی که با اهواز داشت برای مردم روستا و شهر، آرد، برنج، روغن و نیاز های اولیه زندگی تامین کند برای همین کار ستاد تأمین ارزاق تشکیل داد و سعی کرد همه کمک های دولتی را از طریق همین ستاد به مردم محروم و روستاییان برساند. مسؤول این کمیته نیز سید نورموسوی برادر سید رحیم بود. سید حسین رفت با مهندس محمد غرضی استاندار وقت خوزستان و برادر فروزنده معاون او صحبت کرد و موفق شد کمک های ویژه ای برای مردم هویزه و روستاهای اطراف بگیرد. جالب آنکه این وظایف اصلا به علم الهدی ربطی نداشت و او آمده بود تا جنگ را در هویزه اداره کند. حسين خودش را پاسدار انقلاب و ارزش های آن می دانست و در خود احساس تعهد می کرد که تا آنجایی که از دستش بر می آید در همه زمینه ها به مردم و محرومان کمک کند. توزیع ارزاق در میان مردم روستایی تاثیر بسیار خوب و مطلوبی داشت و روستاییان مرزی احساس کردند که هنوز دست نوازش انقلاب روی سرشان است و دولت نیز به فکر آنهاست. حسین همچنین برای راه اندازی آسیاب خانه ها مقدار زیادی گازوییل آورد و توزیع کرد.
یکی دیگر از کارهای خوب حسین تشکیل ستادی به نام ستاد انتقال مهاجرین جنگ تحمیلی بود. او با استاندار صحبت کرد و چندین کامیون و تریلی گرفت و خانواده های روستایی را که در معرض خطر و بمباران های دشمن بودند از منطقه به جاهای امن منتقل کرد. مسئولان این ستاد، دو تن از برادران اهل هویزه به نام های لازم جرفي و عبدالنبی نیسی بودند. افراد را سوار اتوبوس می کردند و اموال آنها را بار کامیون یا تریلی می زدند و از منطقه خارج می گردند. کار ستاد این بود که به همه ی روستاهای مرزی و اطراف وسیله اعزام کرد و هر کس که مایل بود از منطقه مهاجرت کند می توانست از امکانات ستاد استفاده کند.
سید حسین علم الهدی با این کارش در میان عشایر عرب و مردم منطقه محبوبیت زیادی کسب کرد و مردم دانستند که انقلاب و نظام به فکر آنها است و در حدی که می تواند برایشان کار می کند. حسین مقدار زیادی گونی میان کشاورزان پخش کرد تا گندم های درو شده خود را داخل آن گونی ها بریزند و حاصل یک سال تلاش و دسترنج آنها آسیب نبیند. حسین می گفت: – تا این مردم و همین عشایر عرب با انقلاب و امام هستند، دشمن نمی تواند هیچ کاری بکند. ما باید مردم دار باشیم و تا آنجا که می توانیم به این محرومان و بیچارگان کمک و یاری کنیم.
منبع: کتب گزارش به خاک هویزه؛ خاطرات سردار یونس شریفی؛ انتشارات سوره مهر
